Een spookstad is een verlaten stad die door economische redenen, oorlog of natuurgeweld onbewoonbaar zijn geworden. De huizen blijven staan maar het leven stopt en dit geeft een nogal griezelige beelden. Wij zette de spannendste spooksteden op een rijtje.
Kayaköy, Turkije
Deze ruïnestad vind je in het zuidwesten van Turkije. In 1900 werd deze stad bewoond door de Grieken, wat ook de bouwstijl van de overblijfselen van de huizen verklaard. Na de oorlog tussen de Grieken en Turken is de stad verlaten en nooit meer bewoond. Door brand en aardbevingen zijn veel gebouwen niet meer intact maar het geeft nog een goed beeld hoe het leven er toen uit zag en dient nu als een openluchtmuseum. Er zijn plannen om Kayaköy op te knappen met het bouwen van hotels en andere toeristische voorzieningen.
Craco, Italië
Craco is een dorpje dat veel ongeluk heeft gezien. Aardbevingen, overstromingen en lawine’s hebben de 2000 inwoners laten kiezen voor een veiligere woonplaats. Het dorp werd in 1060 al bewoond en deze oude stijl is vrij goed bewaard gebleven. Het dient ook als achtergrond van de film The Passion of the Christ. De meeste gebouwen staan op invallen, om deze redenen mag je hier alleen rondlopen onder begeleiding. De staat van de gebouwen maakt het een interessante plek voor wetenschappers die het verval van de oude huizen nauwkeurig bestuderen.
Zelf je reis samenstellen? Check mijn tips:
🛫 – Een vlucht vind je bij Momondo. Check hier. 👈
🚗 – Voordelig auto huren kan bij Sunny Cars. Check hier. 👈
🛏️ – Boek je overnachting bij Booking.com. Check hier. 👈
Belchite, Spanje
Door de onafhankelijkheidsoorlog en de burgeroorlog is weinig van het oorspronkelijke Belchite over gebleven. De inwoners verhuisden naar een nieuw Belchite, naast de ruïnes van de oude stad. Omdat er tijdens de gevechten veel doden zijn gevallen is besloten de overblijfselen van de stad zo te laten als herinnering aan de vreselijke oorlogen. Nog steeds zijn er Spanjaarden die beweren het geschreeuw van de slachtoffers en strijders ’s nachts te kunnen horen. Een echte spookstad dus?
Silverton, Australië
Silverton is een klein dorpje in Nieuw-Zuid-Wales in Australië. Tijdens de 19e eeuw was dit met 3000 inwoners een populaire locatie om zilver en erts te mijnen. In het verderop gelegen Broken Hill bleek echter de grootste mijn van Australië te zitten dus vertrokken de meeste inwoners waarna Silverton steeds kleiner en leger werd. Het dorp leefde even op door de opnames van de film Mad Max 2 en kreeg een museum over deze deelname. Dit zorgde ervoor dat steeds meer artiesten naar Silverton kwamen die weer toeristen aantrokken. Nu wonen er 50 mensen in het dorpje die zich vooral inzitten voor toeristische voorzieningen en het behoud van Silverton.
Bodie, California
Het Amerikaanse Bodie is een van de vele voormalige mijngemeenschappen. In 1856 ontdekte goudzoeker W. S. Bodey dat er een grote hoeveelheid goud in de bergen van het dorp te vinden was. Zo is Bodie geboren, vernoemd naar deze eerste goudzoeker. Het dorp groeide uit tot een western stijl dorp saloons en ruim 10.000 inwoners. Dit was niet van lange duur want in 1880 begon de goudvoorraad op te raken. De inwoners die achterbleven hadden te kampen met een aantal grote branden die het merendeel van het dorp vernielde. In de jaren 60 is Bodie benoemd tot State Historic Park en te bezoeken voor toeristen die vrij kunnen rond wandelen in deze western setting.
Centralia, Pennsylvania
Een stad bezoeken die al 55 jaar in brand staat? Dat klinkt als een goede setting voor een horrorfilm. Een aantal bekende horrorfilms zoals Silent Hill hebben dit verhaal als inspiratie gebruikt. Van 1866 tot 1962 was dit een grote mijngemeenschap met vijf omliggende kolenmijnen. Doordat in één van de kolenmijnen onder Centralia brand uitbrak begon de grond van de stad open te breken en hete lucht te blazen. Huizen storten in en er viel zelfs een kind in een van de gaten. Door de grote hoeveelheden koolmonoxide en gevolgen hiervan op de gezondheid zijn de inwoners van Centralia verdwenen. Nog steeds is het gevaarlijk om even door Centralia heen te wandelen, de mijn wordt namelijk geschat nog 250 jaar te kunnen doorbranden.
